I. gün doğmadı henüz hayallerim kırık düşlerim paramparça karanlıklar değil bana sana bile karanlık kaldı ki aydınlık olsun sokaklar ayak izimle büyüyor adını ezberliyor kalemim ve durmadan yazıyor lambalar güneşten sıcak bu gece de yanıyorum onlara ilk günkü gibi dokunarak onu heceliyor
Bir belde, sâkinleri beyaz gölgeden sessiz Boşluk kadar görünmez, hayal kadar nefessiz Fakat sanmayın asla umursamaz ve hissiz; Gökleri yırtan suskun, elim çığlıklarıyla, Yalvarırlar ürküten, solgun soluklarıyla. Bir gürûh ki dalgasız, ölü denizde yüzen, Her geleni canhırâş bakışlarıyla süzen. Bu âlemden idraksiz sokaklarında gezen;
Ölgün bakışları tarar saçlarını Gecenin Ritmi yavaşlar gidişlerin Yıldız yorulur Ay yorulur bazen Bulut yorulur bazen Yol yorulur bazen Her şey yorulur bazen Eteklerde birikir hüzün Yontma taş devrinde Yontulmuş bir hüzün taşıyorum Yontma taş devrinde Hüzün yontulmuş taş taşıyorum Yontma