All posts by Mehmet OSMANOĞLU

MEHTABINDIR MENZİLİM

Bulutların Bağrından inen yağmurlar boyu İliğime İşleyen aşkını mezk edeyim. Rûzigârın Râhına revân olup ansızın Sahiline Savrulup, hücremi terk edeyim. Âşina Eyle dildâr, canlar yakan hüsnüne, Nâzende Nigâhını dil-i zârıma çevir, Âteş-i Sûzan ile derd-i aşkına düşüp, Sahrâ İklimlerinde, Leylâ’yı gözleyeyim. Işıklandır Kasvetli, puslu gecelerimi

SESSİZ BELDE

Bir belde, sâkinleri beyaz gölgeden sessiz Boşluk kadar görünmez, hayal kadar nefessiz Fakat sanmayın asla umursamaz ve hissiz; Gökleri yırtan suskun, elim çığlıklarıyla, Yalvarırlar ürküten, solgun soluklarıyla.   Bir gürûh ki dalgasız, ölü denizde yüzen, Her geleni canhırâş bakışlarıyla süzen. Bu âlemden idraksiz sokaklarında gezen;